Cerkiew pw. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Myczkowie (obecnie Kościół parafialny p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy).

Początki istnienia Myczkowa sięgają XVI wieku. Pierwsze wzmianki o wsi Myczków pochodzą z 1580 roku. Na terenie miejscowości Myczków mieszkali katolicy obrządku rzymskiego i greckiego oraz w niewielkiej ilości Żydzi.
We wsi znajdują się dwa kościoły położone obok siebie. Pierwszy z budynków, funkcjonujący dawniej jako cerkiew greckokatolicka Zaśnięcia Matki Bożej z 1899 roku wzniesiony z fundacji Jana Nepomucena Zatorskiego, właściciela tutejszego majątku. Miał on także być używany przez wiernych obrządku łacińskiego, ale prawdopodobnie sprawiało to pewne trudności. Dlatego jej fundator, ówczesny właściciel Myczkowa, Jan Nepomucen Wit Zatorski wybudowany w 1901 roku kościółek przeznaczony od początku dla ludności rzymskokatolickiej. Kościół ten jest pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Obie świątynie pełniły swoje role aż do czasu powojennych wysiedleń grekokatolików. Wtedy właśnie cerkiew została zamknięta i niszczała przeznaczona jako magazyn. Natomiast kościółek p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa cały czas był używany przez wiernych obrządku łacińskiego. W 1947 roku, podobnie jak inne cerkwie na obszarze Bieszczad, również ta w Myczkowie została opuszczona. W 1948 roku władze powiatowe z siedzibą w Lesku zaproponowały parafii rzymskokatolickiej w Polańczyku przejęcie świątyni, jednakże do tego nie doszło. 2 lutego 1953 roku Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie udzieliło pozwolenia na wyburzenie budynku cerkwi. Do rozbiórki jednak nie doszło. W tym samym czasie w Myczkowie powstała spółdzielnia produkcyjna i to ona została właścicielem budynku. Podczas przejęcia w świątyni znajdował się 1 ołtarz, 3 obrazy i 4 ławki, które zostały przekazane do cerkwi w Zahoczewiu. W budynku natomiast powstał najpierw magazyn maszyn rolniczych, a następnie punkt przechowywania i wymiany mąki.
Cerkiew jest dwudzielna z wieżą nad babińcem (przedsionkiem) – miejsce to tak bardzo umiłowała sobie stała grupa męskiej społeczności Myczkowa. Sufit półokrągły wykonany z drewna a następnie obity trzciną i otynkowany. Centralną częścią cerkwi był ikonostas, z którego do obecnych czasów zachowała się jedna ikona (św. Mikołaja z XVII wieku), znajdująca się obecnie w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. W prywatnym posiadaniu w Myczkowie znajduje się jeden z prazdników z tutejszej cerkwi malowany na posrebrzanej blasze.

Pomiędzy kościołami znajduje się murowana dzwonnica, wybudowana według projektu Józefa Kruka z Leska w 1999 roku. Znajdują się na niej cztery dzwony. Na górze stary dzwon z cerkwi, a trzy pozostałe są nowe, wykonane przez Odlewnię Dzwonów J. Felczyńskiego w Przemyślu.

Obrazek: Myczków – kościół (04)” autorstwa GringoPL – Praca własna. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons