Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy utworzony został dla ochrony walorów przyrodniczych i krajobrazowych Bieszczadów Zachodnich.

Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy zajmuje powierzchnię ponad 51 tysięcy hektarów i położony jest na terenie kilku bieszczadzkich gmin: Cisnej, Baligródu, Komańczy, Soliny i Zagórza. Podobnie jak w Bieszczadzkim Parku Narodowym występują tu połoniny, m.in. w szczytowych partiach masywu Jasła. Jednak nie są tak liczne i tak rozległe, jak w pobliskim parku narodowym. Krajobraz Parku tworzą cztery równoległe pasma górskie ułożone z północnego zachodu na południowy wschód. Wzdłuż grzbietów Ciśniańsko-Wetlińskiego Parku Krajobrazowego płyną rzeki. Największa z nich to Osława, pozostałe to Solinka, Wetlina i Hoczewka. Ciekawe są tworzone przez nie przełomy, zwłaszcza na rzece Wetlina w okolicach dawnej wsi Zawój, gdzie znajdują się tak zwane Sine Wiry. Park wchodzi w skład Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Karpaty Wschodnie” oraz stanowi otulinę Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Krajobraz parku tworzą malownicze grzbiety górskie. Dziewięć z nich przekracza wysokość 1000 m. n.p.m. Spotkamy tu także pozostałości po wielkim osuwisku, które zatarasowało rzekę. Jeszcze większe znajduje się w okolicach Chryszczatej na zachodnich krańcach Bieszczadów. Osunięcie się wielkich mas ziemi spowodowało powstanie Jeziorek zwanych Duszatyńskimi. Teren parku w 83 % stanowią lasy będące doskonałym miejscem bytowania zwierząt. Ciekawsza fauna: niedźwiedź brunatny, ryś, żbik, wilk. Licznie występują tu także ptaki drapieżne: orły przednie i orliki krzykliwe, gadożery oraz sowy, w tym puszczyki uralskie i puchacze.
Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy to miejsce występowania 940 gatunków flory naczyniowej, w tym 170 gatunków górskich, a wśród nich 77 gatunków wysokogórskich (33 alpejskie i 43 subalpejskie). Duża ilość gatunków wiąże się z przejściowym charakterem szaty roślinnej, jest to miejsce występowania gatunków wschodniokarpackich i zachodniokarpackich. Do tych pierwszych zaliczamy: sałatnicę leśną, tojad wiechowaty i kozłek trójlistkowy. Zachodniokarpackie reprezentowane są przez: przytulię okrągłolistną, ciemiężycę zieloną, tojad dzióbaty, krzyżownicę zwyczajną i głóg dwuszyjkowy. Występują tu także gatunki kserotermiczne: róża francuska, nawrot lekarski, kokoryczka wonna i cebulica dwulistna. Z rzadkich i chronionych warto wymienić języcznik zwyczajny, goździk kosmaty, naparstnicę wielokwiatową, lilię złotogłów i goryczkę orzęsioną. Osobliwością przyrodniczą jest ciemiernik czerwonawy (purpurowy), który w Polsce w warunkach naturalnych rośnie tylko w masywie Jasła oraz Hyrlatej.
W najcenniejszych przyrodniczo rejonach parku utworzono rezerwaty przyrody: „Przełom Osławy pod Duszatynem” (przy zachodniej granicy parku), „Zwiezło”, czyli Jeziorka Duszatyńskie, „Sine Wiry” – słynny przełomowy odcinek rzeki Wetlina, „Gołoborze” – skalne rumowisko z ciekawymi mszakami i porostami, „Cisy na Górze Jawor” i „Woronikówka” chroniące stanowiska cisa pospolitego oraz „Olszyna łęgowa” w Kalnicy.

Do najważniejszych zabytków na terenie parku należą obiekty sakralne:
– cerkwie w Turzańsku Smolniku
– kościół w Baligrodzie
– zabytkowe chaty (chyże) w okolicach Cisnej
– liczne kapliczki, pomniki i krzyże.

Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy przecina sześć głównych szlaków turystycznych. Np. z Łopiennika prowadzi trakt czarny. Idąc nim na wschód, przez strome i zalesione szczyty, można dotrzeć aż do granicy z Bieszczadzkim Parkiem Narodowym. Po drodze, po około 2,5 h marszu dociera się na 965-metrowy szczyt Falowa. Mniej więcej po przebyciu kolejnego, tej samej długości odcinka można zatrzymać się w Bacówce PTTK „Jaworzec”, lub odpocząć chwilę pod niewielkim, malowniczym wodospadem na Kobylskim Potoku. Kolejne wzniesienia do pokonania na szlaku to 840-metrowa Krysowa i wznoszące się na 968 m n.p.m. Wysokie Berdo.

Wielką atrakcją parku jest wąskotorowa Bieszczadzka Kolejka Leśna, która kursuje w sezonie turystycznym od maja do października. Główna stacja wąskotorówki znajduje się w Cisnej, a jej trasa biegnie wzdłuż granicy ze Słowacją.

Obrazek: Duszatynskie jeziorka cm01” autorstwa Tomasz Kuran aka Meteor2017 – Praca własna. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons