Dolina Baryczy tu spotkasz tysiące dzikich gęsi i setki żurawi podrywających się do lotu, oraz ciekawe białe drzewa na wyspie żurawi.

Większość powierzchni Parku jest położona w województwie dolnośląskim, we wschodniej części mezoregionu – Obniżenia Milicko-Głogowskiego, w środkowym biegu rzeki Baryczy. W kierunku wschodnim, już w województwie wielkopolskim, obejmuje tereny części zlewni Górnej Baryczy, sięgając do Przygodzic i Antonina. W granicach Parku znajdują się najcenniejsze przyrodniczo obszary Kotliny Milicko-Odolanowskiej oraz Żmigrodzkiej, zwane potocznie doliną Baryczy. Granicami swymi obejmuje także część Wzniesień Wysoczyzny Południowo-Wielkopolskiej i wzgórz Wału Trzebnickiego. W obrębie Parku leżą m.in. gmina Milicz, Żmigród czy Krośnice.
Przez terytorium gminy Milicz przepływa rzeka Barycz, będąca prawym dopływem Odry. Dolina Baryczy stanowi korytarz ekologiczny o randze międzynarodowej oraz ostoję ptaków o znaczeniu europejskim. Bogata fauna ptaków, liczy ponad 200 gatunków, z których 166 to gatunki lęgowe. Aż 79% powierzchni całej Gminy stanowią obszary prawnie chronione. Powierzchnię ok. 300 ha zajmuje 1 z 13, unikalnych na skalę światową, obszarów wodnych Living Lakes- Stawy Milickie – powstałe jeszcze w średniowieczu! Założone w XIII wieku przez cystersów wydobywających na tym terenie rudę darniową, milickie stawy rybne liczą niemalże 800 lat. Dziś znajdują się na międzynarodowej liście jezior i zbiorników wodnych o specjalnych walorach przyrodniczych tuż obok Balatonu, Jeziora Titicaca czy Morza Martwego, stanowiąc jednocześnie kluczowy w Europie ośrodek hodowli karpia. W stawach występują bardzo rzadkie w naszym kraju gatunki takie jak: kiełb białopłetwy czy koza złota. Na masową skalę (90% całej produkcji na tych terenach) hoduje się karpia, który jest szanowany ze względu na ekologiczną hodowlę nie tylko w Polsce, ale i w Europie. W stawach hodowany jest także lin, sandacz czy szczupak. Ciekawostką jest występowanie pstrąga potokowego w górnej części rzeki Sąsiecznicy. Z herpetofauny możemy wyróżnić m.in.: rzekotkę drzewną, traszkę zwyczajną, traszkę grzebieniastą, żabę moczarową, padalca czy żmiję zygzakowatą.
Park to także wiekowe aleje dębowe, niedostępne olsy, kwieciste łąki i pełne życia wody, zachęcające do uprawiania turystyki przyjaznej przyrodzie. To również unikatowe domy z rudy darniowej, szachulcowe kościoły i zabytkowe, choć ciągle działające jazy – ślady po dawnych mieszkańcach tych ziem. Na obszarze Doliiny Baryczy znajduje się 8 naszych ścieżek przyrodniczych. Na florę Parku składają się gatunki związane głównie z siedliskami wodnymi, wilgotnymi i bagiennymi. Stwierdzono występowanie tu gatunków chronionych, wśród których na uwagę zasługują m.in.: grążel żółty, grzybienie białe, salwinia pływająca, bluszcz pospolity, wawrzynek wilczełyko, kruszczyk szerokolistny, długosz królewski. Między stawami rozciągają się wielkie powierzchnie trzcinowisk, w których gniazdują błotniak stawowy (Circus aeruginosus), trzciniak (Acrocephalus arundinaceus) i trzcinniczek (Acrocephalus scirpaceus), a z zaciekłością, wielką charyzmą i zawziętością swoje gniazda budują remizy (Remiz pendulinus). W celu zabezpieczenia naturalności rezerwatu i uniknięcia niepotrzebnego zakłócania spokoju władze rezerwatu wybudowały specjalne stanowiska obserwatorskie, z których bez problemu można zaobserwować interesujące nas gatunki. Co ciekawe zostały one dobrane tematycznie – można znaleźć czatownię z widokiem na perkoza rdzawoszyjego (Podiceps grisegena), którego na pięć wizyt porannych można spotkać cztery razy (jednego dnia zaspałem) czy czatownię z panoramą na obszerne żerowiska czapli białej (Egretta alba). Można tu spotkać perkozowate, kormorany, liczne kaczkowate,łabędzia niemego, łabędzia krzykliwego, bąka, czaplę białą, czaplę purpurową, gęś tybetańską, orlicę, bociana białego, bociana czarnego, czajke, rycyka, kszyka, kulika wielkiego, bataliona, siewkowate, krwawodzióba, derkacza, kokoszkę wodną, łyskę, wodnika, błotniaka, bielika, myszołowa, rybołowa, kanię, rybitwę, mewę śmieszkę, zimorodeka, remiza, dzierzbę. Sporadycznie
czerwonaka (flaminga), pelikana różowego, warzęchę.

Sam Milicz to wspaniały pałac otoczony starym parkiem, ciekawe kościoły, budynki, kamieniczki z muru pruskiego i wiejskie chaty wzniesione z rudy darniowej. Grabownica: największy i zarazem jeden z najpiękniejszych stawów, będący siedliskiem niezliczonej ilości ptaków, którego wody piętrzy zabytkowy drewniany jaz, będący majstersztykiem dziewiętnastowiecznej hydrotechniki. Kto odwiedza Milicz nie może nie zawitać do milickiego parku, w którym znajduje się piękny klasycystyczny pałac Maltzanów oraz ruiny średniowiecznego zamku biskupów wrocławskich i książąt oleśnickich.
Na wszystkich chcących wypocząć aktywnie i poczuć magię przyrody czekają szlaki piesze, kajakowe, rowerowe i konne (na wyznaczonych do tego celu trasach) oraz wędkowanie (na łowiskach komercyjnych).

Obrazek:  „Ciconia nigra 3 (Marek Szczepanek)” autorstwa Marek Szczepanek – Praca własna. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons