Góra Zelejowa to najbardziej strome wzniesienie w Górach Świętokrzyskich. Ciągnące się na długości prawie kilometra wychodnie skał wapieni dewońskich tworzą prawdziwą grań górską.

Rezerwat położony jest w granicach Chęcińsko-Kieleckiego Parku Krajobrazowego. Góra Zelejowa ( 372 m n.p.m. ) stanowi najwyższy szczyt Pasma Zelejowskiego.
Miejsce to zasłynęło z występowania kalcytu o niepowtarzalnym wzorze – „różanki zelejowskiej”. Biały i różowy kalcyt zabarwiony wiśniowym hematytem z zielonkawymi i niebieskimi wtrąceniami minerałów miedzi, stwarzał niepowtarzalną kolorystykę. Nazwa „różanka zelejowska” pochodzi od unikalnej struktury skały, gdzie okruchy jasnego kalcytu, otoczone są wiśniowym hematytem, tworząc charakterystyczne różyczki. Ponadto wyjątkowość różanki polegała na możliwości uzyskania doskonałego poleru na powierzchni, przez co nasza rodzima skała stanowiła dużą konkurencję dla wielu marmurów włoskich.
Nie bez znaczenia dla krajobrazu było rozpoczęcie w XIV wieku eksploatacji występujących tu kruszców. Lasy wycinano także pod  nowe szyby wydobywcze jak też w celu pozyskiwania drewna do wytwarzania węgla drzewnego który był nieodzowny w procesie wytopu metali kolorowych. Pasmo  pozbawione roślinności było poddawane dość gwałtownej erozji.  Wzdłuż całego grzbietu wzniesienia ciągnie się grań skalna z wyraźnymi śladami  wietrzenia krasowego.
Od 1954 roku większa część góry objęta jest ochroną jako rezerwat przyrody nieożywionej. Obejmuje 67 hektarów. Prócz wychodnich skalnych, z zaliczanymi do najcenniejszych w Polsce przykładami wietrzenia krasowego w postaci lejków, szczelin i jam, ochroną objęto także roślinność kserotermiczną (ciepłolubną) z dużą ilością karłowatych drzew i kolczastych krzewów. Na łagodnym południowym zboczu góry wśród skał rozwijają się ciepłolubne zarośla z udziałem tarniny, berberysu, jałowca, irgi zwyczajnej, irgi czarnej oraz kilku gatunków róż. W szczelinach skał oraz w miejscach odsłoniętych rosną rośliny kserotermiczne m.in. rojnik pospolity, rozchodnik wielki, lucerna kolczastostrąkowa, bluszczyk owłosiony, oman wąskolistny, chaber nadreński, aster gawędka i krwawnik pannoński, zawilec wielkokwiatowy, wiśnia karłowata. Rezerwat stanowi jeden z przystanków geologicznej ścieżki dydaktycznej.
Bez sprzętu i specjalnych umiejętności można przejść grzbietem Zelejowej, który stanowi doskonały punkt widokowy. W kierunku południowym widać chęciński zamek, na zachodzie Górę Miedziankę, a na północy i wschodzie Pasmo Zgórskie oraz Pasmo Posłowicko-Dymińskie z Telegrafem. Natomiast na prawie pionowych ścianach dawnych marmurołomów trenują początkujący alpiniści. Wspinanie po nich wymaga odpowiedniego sprzętu. Jest on także niezbędny dla tych, którzy chcieliby zejść do pozostałej po wydobyciu rud ołowiu Kalcytowej Szpary, do której prowadzi kilkumetrowy komin.

Przez górę przebiega czerwony szlak z Chęcin, którym oprócz na Zelejową dotrzemy również na pasmo Bolechowicki, Zgórskie i Kadzielniańskie. Zatem można z Zelejowej dojść górami do Kielc. Trasa jest bardzo widokowa i choć przewyższenia nie są duże, to można się trochę zmęczyć. ze szczytu ku północy widać Pasmo Zgórskie, Pasmo Posłowickie i Telegraf, bliżej zalesiony masyw Bukowej, łączący się pasmem lasu z Okrąglicą, Miejską i Czerwoną Górą. W dole Dolina Zelejowska i wieś Zelejowa. Ku południowi  wdoczne są Chęciny u podnóża  Góry  Zamkowej, oddzielo- nej przełęczą od Rzepki. Na południowy zachód Grzywy Korzeckowskie i Grząby Bolmińskie, bliżej Dolina Checińska i wieś Skiby. Góra Zelejowa położona jest ok. 2 km na północ od Chęcin. Przez grzbiet góry przebiega czerwony szlak turystyczny z Karczówki do Chęcin. Można tam też dotrzeć od wsi Zelejowa, do której jest dojazd od drogi Kielce – Małogoszcz.

Obrazek: Paweł Cieśla [GFDL or CC-BY-SA-3.0-2.5-2.0-1.0], via Wikimedia Commons