Gorce (513.52) – pasmo górskie leżące w Beskidach Zachodnich. Charakterystyczne gorczańskie polany stanowią jeden z najbardziej charakterystycznych składników krajobrazu i przyrody Gorców. Wiosną pokrywają się łanami krokusów.

Gorce (513.52) – pasmo górskie leżące w Beskidach Zachodnich, o prawie 50 km, położone miedzy dolinami rzek Raba i Dunajec. Na północy graniczą z Beskidem Wyspowym, a na południu z Podhalem. Od północy stykają się z Beskidem Wyspowym, natomiast na wschodzie Dunajec oddziela je od Beskidu Sądeckiego. Zachodnią granicę Gorców stanowi Raba. Nazwa „Gorce” związana jest prawdopodobnie ze słowem „gorzeć” (palić się, płonąć) i pochodzi od sposobu uzyskiwania polan śródleśnych metodą żarową. W innych źródłach można też spotkać nazwę Górce, która mogłaby oznaczać niskie góry.
Charakterystyczne gorczańskie polany stanowią jeden z najbardziej charakterystycznych składników krajobrazu i przyrody Gorców. Wiosną pokrywają się łanami krokusów. Powstały w XIV w. w wyniku działalności przybyłych z Półwyspu Bałkańskiego Wołochów, którzy tutaj przynieśli swoją kulturę pasterską, później kontynuowaną przez mieszkańców tych terenów. Położenie sprawia, że oferują one turystom przepiękne widoki na Podhale oraz oddalone o kilkadziesiąt kilometrów Tatry. Równie interesująco prezentują się stąd Beskidy (m.in. Babia Góra). Uprawianie turystyki ułatwia również usytuowanie na tym terenie kilku schronisk górskich m.in. na Maciejowej, Starych Wierchach oraz pod Turbaczem.
Osobliwością Gorców jest występowanie rozrogu. Jest nim Turbacz, od którego we wszystkich kierunkach odbiega 7 grzbietów górskich o różnej długości. Gorce to pasmo górskie Beskidów Zachodnich, o prawie 50 km, położone miedzy dolinami rzek Raba i Dunajec. Na północy graniczą z Beskidem Wyspowym, a na południu z Podhalem. Są pasmem w kształcie rozrogu, w środku którego wznosi się kulminacja Turbacza. Od tego szczytu rozchodzą się w kilku kierunkach ramiona, z których najdłuższe jest wschodnie ze szczytami Jaworzyna i Gorc.
Wznoszące się wysoko nad otaczającymi je dolinami szczyty Gorców są łagodne, kopulaste, niewiele wznoszące się ponad grzbiet. W Gorcach jest 11 ważniejszych dolin, z czego pod Turbacz podchodzi pięć. Spływające z gór wody wyrzeźbiły głębokie V-kształtne doliny z licznymi wodospadami, progami i gruzowiskiem dużych i mniejszych głazów. Na stromych zboczach znajdują się liczne osuwiska, głębokie wąwozy, wychodnie i liczne źródła. Zbudowane z bardziej odpornych na wietrzenie gruboławicowych piaskowców i zlepieńców utwory skalne utworzyły wychodnie o oryginalnych kształtach, jak np. Białe Skały, Kudłoński Baca, Czubaty Groń.
Wszystkie potoki stanowią dorzecze dwóch rzek: Raby i Dunajca. Wzdłuż grzbietu Gorc Kamienicki – Turbacz przebiega dział wodny między zlewniami tych rzek. Największymi potokami, mającymi swoje obszary źródliskowe w Gorcach są Ochotnica i Kamienica. Występują także źródła z wodami mineralnymi, które eksploatowane są w Rabce-Zdroju i Szczawie.
Najwyższymi szczytami Gorców są: Turbacz (1 310 m n.p.m.), Jaworzyna Kamienicka (1 288 m n.p.m.), Kiczora (1 282 m n.p.m.), Kudłoń (1 276 m n.p.m.), Czoło Turbacza (1 259 m n.p.m.), Mostownica (1 251 m n.p.m.), Gorc Troszacki (1 235 m n.p.m.), Gorc (1 228 m n.p.m.), Lubań (1 225 m n.p.m.). Wymienione szczyty, z wyjątkiem Turbacza i Lubania znajdują się na terenach Gorczańskiego Parku Narodowego.

Występuje tu 185 gatunków kręgowców, z tego 21 jest w rejestrze Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. Wśród płazów jest to traszka karpacka, wśród ptaków cietrzew, dzięcioł białogrzbiety, dzięcioł trójpalczasty, głuszec, orlik krzykliwy, orzeł przedni, puchacz, puszczyk uralski, sóweczka, włochatka, wśród ssaków koszatka, mroczek posrebrzany, mroczek pozłocisty, niedźwiedź brunatny, podkowiec mały, popielica, rzęsorek mniejszy, ryś, wilk, żbik. Z większych ssaków w Gorcach spotkać można także dzika, jelenia, sarny, wydry, borsuka, gronostaja. Występuje 9 gatunków nietoperzy, 130 gatunków ptaków.
Gorce zamieszkuje kilka grup etnograficznych posiadających wyróżniki etnograficzne i językowe. Od południowej strony gorczańskie wsie zamieszkują Podhalanie (od Obidowej po Dębno oraz w dolinie Ochotnicy), w Paśmie Lubania i południowo-wschodniej części Gorców Górale Pienińscy. Na północnych stokach Gorców Zagórzanie (od Lubomierza po Olszówkę i Rabę Niżną), a od doliny Kamienicy gorczańskiej rozciągają się Górale łąccy (zwani też niekiedy „Góralami Białymi” „Kamienicko-Łąckimi” bądź „Kamienickimi”). Niegdyś Gorce zamieszkiwali także Kliszczacy.

Obrazek: Polana Fiedorówka a1” autorstwa Jerzy Opioła – Praca własna. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons.