Groty Mirachowskie na Kaszubach stanowią ciekawostkę geomorfologiczna będącą odkrywką geologiczną.

W pobliżu Mirachowa znajdują dwie niewielkie zlepieńcowe groty nad jez. Lubygość oraz okazały Diabelski Kamień położony nad jez. Kamiennym. Obie „skały” leżą w rezerwatach przyrody. Głaz nad jeziorem Kamiennym o wysokości 3 m należy do kilku największych na Pomorzu Gdańskim, latem jego nagrzane ściany są regularnie „zdobywane” przez osoby spędzające czas na plaży. Wśród okolicznych mieszkańców przyjęła się nazwa „Groty” ze względu na brak innych tego typu stanowisk w pobliżu, a przez analogię do grot Matki Boskiej Fatimskiej, które na Kaszubach często budowane są na terenie przykościelnym z polnego kamienia. Zostały one odkryte na przełomie lat 50-tych i 60-tych w rezultacie eksploatacji niewielkiego wyrobiska piasku i żwiru na północnej krawędzi jeziora.

OPIS JASKINI: Groty leżą na południowo-zachodnim stoku wyrobiska żwirowego nad jeziorem Lubygość. W przeszłości stanowiły jedna większą całość która została zniszczona na wskutek podebrania żwiru poniżej ławicy zlepieńca. Zbyt mała wytrzymałość mechaniczna tej skały spowodowała osuniecie się jej na dno żwirowni, skąd duże fragmenty przeszkadzające w wydobyciu żwiru wyciągnięto na pobocze drogi dojazdowej do wykopu, gdzie oglądać je można do dziś.
Grota Mirachowska I – Jaskinie w zasadzie stanowi trójkątny okap ze zlepieńca wystający z urwiska, w starym wykopie żwirowni, podparty filarem na kształt przęsła mostu skalnego, który dzieli wejście na dwa duże otwory. Do dalszych partii dostęp zagradza kilka kolumn, dwa krótkie korytarzyki dostępne dla człowieka, których ściany osypują się pod wpływem erozji. Prawy dość obszerny prowadzi ku górze. Trzeci korytarzyk (pierwszy od lewej) został w większości wykopany przez jakiegoś leśnego drapieżnika (prawdopodobnie lisa). Jaskinia nie posiada własnego mikroklimatu, a światło słoneczne dociera właściwie wszędzie.
Grota Mirachowska II – Kilkanaście metrów obok Groty Mirachowskiej I, w kierunku NW, wystaje ze stoku pionowa 1,5-metrowej wysokości ściana zlepieńca żwirowego, od góry nakryta osuwiskiem gliniasto-piaszczystym. W ścianie tej znajdują się otwory Groty Mirachowskiej II. Lewy to otwór prowadzi do krótkiego i niskiego korytarzyka zaś prawy otwór niski i nieregularny wprowadza do krótkiego korytarzyka, który przechodzi w obszerną salkę o dnie pochylonym ku górze. Jaskinia posiada własny mikroklimat, wydaje się jednak iż warunki atmosferyczne panujące na zewnątrz maja nań spory wpływ.

Dojazd

Do Grot Mirachowskich: z Kartuz drogą numer 219 (kierunek Lębork, Słupsk) do Miechucina (13 km), skąd w prawo do Mirachowa (7 km). Z Mirachowa w kierunku Kamienicy Królewskiej do leśnictwa Mirachowo . Przy leśnictwie można zostawić samochód i nad brzeg jeziora Lubygość przespacerować się na piechotę (do jeziora 10 min., do grot 15 min.). Zamiast przez Miechucino, do Mirachowa można również dojechać przez Prokowo i Staniszewo (drogowskazy z Kartuz do Mirachowa) — ta droga jest o 3 km krótsza (i równie malownicza).

Do Diabelskiego Kamienia: z Kartuz do Mirachowa jak wyżej, w Mirachowie w prawo i dalej nieco ponad 3 km w kierunku Strzepcza. Następnie drogą gruntową w lewo (jak szlak czerwony), ok. 1 km do Nowej Huty i głazu nad brzegiem jeziora.

Obrazek: „Lubygosc-grota” autorstwa Morphik – Praca własna. Licencja CC BY-SA 2.5 na podstawie Wikimedia Commons