Kościół Wang Karpacz. Świątynia stanowi doskonały dowód przenikania symboli pogańskich do chrześcijaństwa, cała jego ornamentyka nawiązuje do tajemniczej i fascynującej kultury Wikingów.

Kościół Wang został zbudowany na przełomie XII i XIIIw. w południowej Norwegii, w miejscowości Vang, położonej nad jeziorem Vang. Stąd wywodzi się jego nazwa.
Jezioro Wang (norw. Vangsmjösi), położone na wysokości 466 m n.p.m., otoczone jest wysokimi górami. Najbardziej znanym szczytem jest Grindafjellet (1724 m n.p.m.), na którym zamieszkiwał w „dawnych czasach” troll Tindull Grindo. Kościół został zbudowany z sosnowych bali w miejscowości Vang w południowej Norwegii, na przełomie XII i XIII w. Powstał jako jeden z ok. tysiąca (przetrwało kilkadziesiąt) norweskich kościołów klepkowych (słupowych) – stavkirke. Uważany jest za najstarszy drewniany kościół w Polsce. Po dzień dzisiejszy zachowało się ich w Norwegii tylko 31 oraz jedna w Karpaczu Górnym. W XIX w. kościółek Wang okazał się za mały i wymagał kosztownej naprawy. Postanowiono go sprzedać. Dzięki zabiegom hrabiny Fryderyki von Reden z Bukowca, wiosną 1842 roku przeniesiono kościółek w Karkonosze, aby mógł służyć ewangelikom mieszkającym w Karpaczu i okolicach. Daleką podróż odbył barkami rzecznymi – Odrą i 9 wozami konnymi. Miejsce pod budowę podarował hrabia Christian Leopold von Schaffgotsch z Cieplic. Kościół  wzniesiono zgodnie z oryginałem jako podarunek dla evangelików u podnóża Śnieżki (1.602 m) i poświęcono w obecności króla w roku 1844. Powstała również oddzielna dzwonnica kamienna, która miała obwieszczać w górach Orędzie Boże. Wykonane z mocno żywicznej sośniny pionowe słupy ściany kościelnej nadały mu charakter konstrukcji słupowej. Okrężne przejście wokół wnętrza kościoła służyło niegdyś jako ochrona przed zimnem i miejsce pokuty, ale także do odstawienia broni oraz sieci rybackich. Kościół Wang został wzniesiony na wzór najlepszych przykładów skandynawskiego drewnianego budownictwa sakralnego i stanowi bezcenne dzieło dawnej sztuki nordyckiej. Zbudowano go na wzór łodzi Wikingów bez użycia gwoździ, tylko za pomocą drewnianych kołków i zaciosów. Świątynia wykonana jest z sosny norweskiej, która nasycona żywicą, wykazuje niezwykłą trwałość. W górnych narożnikach znajdują się, co ciekawe, uskrzydlone smoki, które symbolizują walkę dobra ze złem. Portal północy został wyrzeźbiony przez Eindridi w I połowie XII wieku, o czym świadczy napis wykonany za pomocą run. Runy były znakami pisma zgłoskowego, które było użytkowane przez europejskie ludy z terenów północnych i północno-zachodnich. Były one ryte głównie w takich materiałach, jak metal, kości, kamień oraz drewno. Powstały prawdopodobnie poza obrębem kultury łacińskiej. Wzorowano je na alfabecie greckim lub łacińskim. Najdłużej, bo aż do XIX wieku, utrzymały się one wśród narodów skandynawskich, jako pismo chłopskie i zdobnicze. Wyraz „run”, czyli tajemnica, miał oznaczać pismo tajemne. W samej Norwegii znajduje się około 1.600 napisów runicznych. Pismo runiczne, które znajduje się w kościele Wang było rozmaicie tłumaczone i prawdopodobnie mieści się tam napis: „Eindridi rzeźbił (portal), chudy palec, syn Olafa złego.” Odrzwia zewnętrzne, przez które wchodzi się do kościółka, zwracają uwagę swymi półkolumnami, ozdobionymi plątaniną wężów i roślin. Na kapitelach stoją stylizowane lwy, występujące w symbolicznej roli stworów strzegących bram. W górnych narożnikach XII wiecznych portali umieszczono uskrzydlone smoki, rozrywające poziomo położoną ósemkę. Scena ta może symbolizować odwieczną i nieskończoną walkę dobra ze złem. Na półkolumienkach, będących ozdobną ramą drzwi, wyrzeźbiono twarze Wikingów – wojowników o wysuniętych rozdwojonych językach, symbolizujących przekazywanie wiedzy i mądrości następnym pokoleniom. Po obu stronach ołtarza wzniesionego w 1980 r. przez Ryszarda Zająca, stoją na postumentach dwa kandelabry. Przedstawiają one łabędzia, jako symbol wierności i serce – symbol miłości. Świece na tych norweskich świecznikach są zapalane tylko podczas ślubów. Świątynia Wang znana jest szeroko jako kościół szczęśliwych małżeństw. Dziełami prawdziwej sztuki są również rzeźbione w stylu bizantyjskim górne części kolumn z XII wieku, tzw. kapitele, zdobione postaciami zwierząt, roślinami i maszkaronami. Cztery kolumny stojące w środku nawy głównej oraz boczne mogły służyć jako maszty w łodziach Wikingów. Pozostałe, stojące przed ołtarzem, przedstawiają zwycięstwo Dawida nad Goliatem oraz proroka Daniela w jaskini lwów. Zostały one zrekonstruowane przez nieprzeciętnego rzeźbiarza Jakuba z Janowic. Jego dziełem jest wykonany w 1844 r. z jednego pnia dębowego krzyż i postać Chrystusa w drewnie lipowym z 1846r. 24 metrowa wieża zbudowana ze śląskiego granitu chroni kościółek przed ostrymi podmuchami wiatru, który wieje od strony Śnieżki.

Kościół Wang można zwiedzać codziennie:

-od godz. 9.00 do 18.00 – (15.04 – 31.10)
-od godz. 9.00 do 17.00 – (1.11 – 14.04)

W niedziele i święta o godz. 10.00 odprawia się nabożeństwa. Po rozpoczęciu nabożeństwa spóźnionych gości nie wpuszczamy do Kościoła.
Zwiedzanie kościoła jest wtedy możliwe po godz. 11.30.

Nie przyjmuje się rezerwacji zwiedzania kościoła na określoną godzinę.
Odwiedzający mogą odprawić w kościele nabożeństwo lub mszę św. oraz spotkać się na modlitwie tylko poza godzinami zwiedzania kościoła Wang.

W soboty należy się liczyć z częściowym wyłączeniem kościoła dla zwiedzających w związku ze ślubami.

Obrazek:02-Vang Stave Church-Karpacz-Poland” autorstwa Rafal-72 – Praca własna. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons