Ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna „Kobyle Jezioro”- Roztocze.

Ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna „Kobyle Jezioro” położona jest w okolicy wsi Huta Złomy-Gmina Narol. We wsi znajdowała się kiedyś huta wykorzystująca, często spotykane w całej oko­licy, pokłady rudy darniowej. W czasie II woj­ny światowej Huta Złomy znacznie ucierpiała w czasie walk z UPA i została niemal doszczęt­nie zniszczona. Nic więc dziwnego, że w osa­dzie znajdują się jedynie dwa obiekty o charak­terze zabytkowym – murowana kaplica z prze­łomu XIX i XX wieku oraz drewniany budy­nek szkoły podstawowej, wzniesiony w latach 30-tych XX wieku.
Z licznych tu przed wojną drewnianych do­mów nie ocalał ani jeden.
W sąsiedztwie wsi znajdują się radzieckie umocnienia obronne zbudowane w 1941 roku, z których obecnie w lesie pozostały potężne be­tonowe bunkry oraz rów przeciwczołgowy, dziś już zarośnięty. Trasa ścieżki prowadzi przez rezerwat torfowiskowy „Źródła Tanwi”, a jej nazwa wiąże się z legendą, która podaje, że na torfowisku utopiła się piękna kobyła.
Na terenie rezerwatu ma swoje źródła jedna z największych rzek Roztocza – Tanew. Ponadto występuje tu roślinność bagienna, charakterystyczna dla torfowiska przejściowego i wysokiego, jak również roślinność typowa dla siedliska suchego oraz piaszczystego. Walory poznawcze rezerwatu podnosi bogata fauna.
Osiem tablic, rozstawionych na całej trasie ścieżki, zawiera krótkie informacje o jej osobliwościach. Spacer po ścieżce daje możliwość poznania bogactwa świata roślinnego i zwierzęcego rezerwatu, a także wapiennego krzyża – jednego z wielu krzyży bruśnieńskich na Roztoczu.
Wędrówka po ścieżce daje mozliwość poznania osobliwości torfowiska przejściowego i wysokiego, zbiorowisk rośilnnych boru bagiennego, wilgotnego i świeżego, a także wielu ciekawostek faunistycznych. Pierwszy przystanek opisuje w skrócie działalność Kamieniarskiego Ośrodka Ludowego w Bruśnie Nowym, którego dziełem są m.in. pięknie wykonane krzyże wapienne. Wzdłuż ścieżki ustawiono 8 tablic przystankowych o następującej tematyce:

– krzyż wapienny,
– zbiorowisko bagienne – bór wilgotny, ptasie koncerty,
– roślinność torfowiska,
– borówka czarna (czernica), grzybobranie, paśniki dla jeleni i saren.
– teren podmokły – żurawina, teren piaszczysty – jałowiec,
– mrowiska, drzewa iglaste i liściaste,
– młodnik sosnowy – fazy rozwoju,
– ognisko, zwierzęta leśne.

Jeżeli będziemy dobrymi obserwatorami na pewno wypatrzymy polujące ptaki drapieżne: myszołowa zwyczajnego, krogulca, jastrzębia i orlika krzykliwego. W podszycie spotkamy jednego z najładniej śpiewających ptaków w Polsce- pokrzewkę czarnołbistą oraz świstunkę- ptaka o charakterystycznym wibrującym głosie. W runie leśnym znajdują się ogromne budowle-mrowiska, utworzone przez „małych budowniczych”. Tereny podmokłe są miejscem życia wielu gatunków płazów.

Długość ścieżki ok. 2,0 km. Oznakowanie kolorem czerwonym. Na ścieżce odnajdziemy także oznakowanie Centralnego szlaku pieszego Roztocza, którego niebieskie znaki doprowadzą nas w kierunku wschodnim przez wzgórze Wielki Dział (390,5 m – jedno z najwyższych wzniesień Roztocza po stronie polskiej) do Woli Wielkiej.

Na trasie ścieżki urządzona jest także wieża widokowa oraz pomost. Na ścieżce poruszamy się tylko po wyzna­czonej znakami i strzałkami trasie! Słowo „Roztocze” wywodzi się najprawdopodobniej z funkcji wododziałowej, określanej w miejscowej gwarze jako „roztocz”, „roztoka”. Inni su­gerują powiązanie tej nazwy z pięknymi, szero­kimi, „roztaczającymi się” wokoło krajobraza­mi. Roztocze to także porozcinany, „roztoczo­ny”, pożłobiony teren. Nazwa ta po raz pierw­szy zaistniała pod koniec XIX wieku w pracach geografów galicyjskich.
W bezpośrednim sąsiedztwie PPK położony jest Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej. Dla obu parków otulinę stanowi Roztoczański Ob­szar Chronionego Krajobrazu o powierzchni 32.174 ha.
PPK zajmuje w granicach Polski najbardziej wysunięty na południowy wschód fragment Roztocza.

Obrazek: PL Źródła Tanwi nature reserve 1” autorstwa Lysy – Praca własna. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons