Park położony jest geograficznie w północno-zachodniej części Borów Tucholskich, we wschodniej części Równiny Charzykowskiej. Terytorialnie Wdzydzki PK leży w południowej części województwa pomorskiego, na terenie gmin: Kościerzyna, Dziemiany, Karsin, Lipusz i Stara Kiszewa. Terenami leśnymi gospodarują Nadleśnictwa: Kościerzyna i Lipusz. W skład parku wszedł zespół rynnowych Jezior Wdzydzkich (Jelenie, Radolne, Gołuń Wdzydze) o łącznej powierzchni 15,06 km2 oraz otaczające je kompleksy leśne, powierzchnia WPK wynosi 176,5 km2. Centralną jego część stanowi rynnowe jezioro Wdzydzkie w układzie krzyżowym (j. Wdzydze, j. Jelenie, j. Radolne i j. Gołuń) o długości boków 9 i 11 km i powierzchni 1455,6 ha oraz maksymalnej głębokości 71,4 m. W obrębie jeziora występuje aż dziesięć wysp stanowiących bogactwo przyrodnicze, krajobrazowe jak i turystyczne parku. Oprócz kompleksu jez. Wdzydzkich znajduje się ponad 160 jezior i oczek wodnych. Większa część parku to, lekko nachylona z północy na południe, równina sandrowa. Powstała ona z wodnolodowcowych piasków, które napłynęły wraz z wodami z topniejących lodowców w fazie kaszubskiej stadiału pomorskiego zlodowacenia bałtyckiego. Równiona ta leży na przedpolach ciągu moren czołowych z rejonu Wzgórz Szymbarskich, skąd poprzez bramy lodowcowe wypływały wody roztopowe. Wody te niosły ze sobą piaszczystą zawiesinę, która to pokrywała moreny czołowe i denne oraz wypełniała większość rynien i wytopisk zachowanych z poprzednich okresów zlodowacenia. Jedynie w południowej i zachodniej części parku zachowały się nieliczne fragmenty powierzchni dennomorenowej oraz szczątkowe formy moren czołowych. Najmniejszy basen jeziorny, zwany Jeziorem Jelenim, rozciąga się na przestrzeni niespełna 3km. Najgłębsze miejsce basenu to prawie ok 19m. Powierzchnia Jeziora Jeleniego wynosi nieco ponad 70ha. Na jeziorze znajduje się jedna zamieszkana wyspa (największa z ośmiu) o nazwie „Wielki Ostrów”. Długość wyspy wynosi 3km. Łączna powierzchnia wysp kompleksu Jezior Wdzydzkich to ok. 150 ha. Morze Kaszubskie stanowi ogromną atrakcję dla żeglarzy oraz kajakarzy (przez kompleks Jezior Wdzydzkich prowadzi szlak spływu).
Niskie zaludnienie terenu przyczyniło się do zachowania stosunkowo mało jeszcze przekształconej przyrody. Szczególnie interesującymi gatunkami, występującego jedynie w otoczeniu Jezior Wdzydzkich są: endemiczna ryba – troć jeziorna zwana wdzydzką5 oraz reliktowy ślimak – świdrzyk łamlimy (Balea perversa). Troć wdzydzka jest gatunkiem osiadłym w Jeziorze Wdzydze, a na tarło udaje się do sąsiednich rzek. Szczególnie dużo tarlisk występuje w biegu rzeki Trzebiochy. Jako relikty polodowcowe w jeziorach można uznać występowanie ryb sieja i sielawa. Ciekawostką fauny Parku są m.in. bobry i wydry, których populacja zwiększa się z roku na rok, natomiast awifauny – żuraw, tracz długodzioby (50% populacji polskiej znajduje się we WPK), bielik, dudek, puchacz, sowa uszata, myszołów, łabądź (czarnodzioby, krzykliwy i niemy), rybołów, brodziec krwawodzioby oraz liczne gatunki drobnych ptaków leśnych, wodnych i łąkowych.We florze Parku stwierdzono ponad 600 gatunków roślin naczyniowych, w tym liczne objęte ochroną prawną tj. storczyki, rosiczki, lobelia wodna, poryblin jeziorny.
Rezerwaty Przyrody
„Krwawe Doły”
Projektowane Rezerwaty Przyrody
„Brzeg Jeziora Cheb”
„Jezioro Głęboczko”
„Jezioro Głuchówko”
„Lipno i Lipionko”
„Motowęże”
„Ostrów Mały”
„Torfowisko nad jeziorem Polgoszcz”
„Torfowisko w Głuchym Borze”
„Rezerwat przyrody Wałachy”
„Wda-Trzebiocha”
„Wyspy na Jeziorze Wdzydze”
„Zatoki Plęskie
Powierzchniowy pomnik przyrody
„Buczyna w Leśnictwie Głuchy Bór”
Obrazek: „Styk jezior Jelenie x Gołuń punkt widokowy 05.07.10 p” autorstwa Przykuta – Praca własna
To zdjęcie wykonane zostało podczas polskiej Wikiekspedycji 2010 na Kaszuby, Pomorze Gdańskie, Żuławy Wiślane oraz tereny przyległe zorganizowanej przez Stowarzyszenie Wikimedia Polska.
Wszystkie zdjęcia z wyprawy możesz zobaczyć w kategorii Wikiekspedycja 2010.
. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons