Zaborski Park Krajobrazowy należy do najciekawszych pereł krajobrazu w Polsce.

Okolica ta swoje piękno zawdzięcza niezwykłej rzeżbie terenu, bogactwie jezior, mozaice środowisk leśnych, polnych i torfowiskowych.Jest położony na północno – zachodnim krańcu Borów Tucholskich, na Równinie Charzykowskiej, na południowo-zachodnim skraju województwa pomorskiego. Odrębna kraina w stosunku do sąsiadujących ziem, nazywana już od czasów książęcych jako „terra Zaborensis”, zaś w czasach krzyżackich „land Sabor”. Ziemią Zaborską dawniej określano tereny położone „za borami” w stosunku do ośrodków władzy świeckiej lub kościelnej, a jej stolicą do dziś są Brusy. Na terenie Zaborskiego Parku Krajobrazowego znajduje się w sumie 48 jezior. Wizytówką Parku są śródleśne oligotroficzne (skąpożywne) jeziora lobeliowe o krystalicznie czystej wodzie oraz jeziora dystroficzne z wodą obfitującą w związki humusowe, które można znaleźć wśród bagien i torfowisk. W krajobrazie przeważają piaszczyste równiny sandrowe, nazywane Wielkim Sandrem Brdy. Brda stanowi główną arterię wodną Borów Tucholskich, od czasów topnienia lądolodu, który ukształtował dzisiejszą rzeźbę terenu Ziemi Zaborskiej, do dziś, służąc każdego roku tysiącom kajakarzy. Brda wraz z jej licznymi dopływami: Chociną, Zbrzycą, Młosiną i Kłonecznicą, tworzy na obszarze Zaborskiego Parku Krajobrazowego sieć bardzo atrakcyjnych i różnorodnych szlaków kajakowych. Dla początkujących kajakarzy Brda bywa łaskawa, przepływając przez szereg dużych jezior rynnowych, jak: Charzykowskie, Karsińskie, Witoczno, Łąckie i Dybrzk. Równie atrakcyjny jest szlak kajakowy Zbrzycy, który od Jeziora Dywańskiego prowadzi turystów wśród lasów i łąk przez jedenaście urokliwych jezior. Na terenie Zaborskiego Parku Krajobrazowego znajduje się w sumie 48 jezior, w tym chronione i bardzo czyste jeziora lobeliowe i ramienicowe. Z reguły są to niewielkie, śródleśne zbiorniki, do których trafić można dzięki gęstej sieci szlaków pieszych, rowerowych i ścieżek przyrodniczych. Duże jeziora rynnowe dają możliwość uprawiania żeglarstwa. Charzykowy i Jezioro Charzykowskie do kolebka żeglarstwa śródlądowego w Polsce.
Na terenie Parku są miejsca, gdzie zachowały się zespoły roślinne zbliżone do pierwotnych gatunków reliktowych, takich jak: turzyca strunowa, bażyna czarna, skalnica torfowiskowa, zimoziół północny, mszaki, roślinność jezior lobeliowych: stroiczka jeziorna, poryblin jeziorny, elisma wodna, jeżogłówka pokrewna. Jest też tutaj 6 gatunków chronionych widłaków, kilkanaście gatunków chronionych storczyków i licząca ok. 300 gatunków flora porostów, świadczących o wyjątkowej czystości powietrza. Doliczono się ponad kilkuset gatunków grzybów.
W czystych wodach rzek żyją pstrągi i lipienie, a w jeziorach oprócz gatunków pospolitych spotkać można sieję i sielawę. Większość płazów i wszystkie gady są pod ochroną. Płazy reprezentowane są przez: traszki, żaby, ropuchy, kumaka nizinnego, grzebiuszkę ziemną. Z gadów najpospolitsze są jaszczurki, padalce; można spotkać również węże, żmije. Wśród wielu gatunków ptaków szczęśliwcy mogą zobaczyć bielika, puchacza, myszołowa, błotniaka stawowego, krogulca, jastrzębia gołębiarza i żurawia. Spotkać można wodne gatunki ptaków, takie jak: łabędzie, kaczki oraz remizy, żółto-czarne wilgi i zimorodki. Również ssaki reprezentowane są przez wiele gatunków. Często można zobaczyć jelenia, sarny, borsuka, dzika, jenoty. Od kilkudziesięciu lat na tym terenie mieszkają bobry.

Nieodłącznym motywem krajobrazu parku są obiekty architektury sakralnej i użytkowej. Najcenniejszym i najstarszym zabytkiem jest drewniany Kościół w lesie z 1650r. Godne uwagi są również kościoły w Swornychgaciach i Charzykowych. Tu i ówdzie spotyka się stare dworki szlacheckie, chałupy podcieniowe, stodoły, drewutnie, wozownie, torfniki, a w ich otoczeniu piece chlebowe i żurawie studzienne, kręgi kamienne i kurhany w Leśnie, a także pochodząca z 1913 r. wyłuszczarnia nasion w Klosnowie. Nie należy zapominać także o licznych kapliczkach przydrożnych nazywanymi „Bożymi Mękami”, których bogactwo form świadczy o zdolnościach twórców ludowych tego terenu.

Obrazek: „ZPK Jezioro Nawionek 04.07.10 p” autorstwa Przykuta – Praca własna
To zdjęcie wykonane zostało podczas polskiej Wikiekspedycji 2010 na Kaszuby, Pomorze Gdańskie, Żuławy Wiślane oraz tereny przyległe zorganizowanej przez Stowarzyszenie Wikimedia Polska.
Wszystkie zdjęcia z wyprawy możesz zobaczyć w kategorii Wikiekspedycja 2010.
català | čeština | Deutsch | English | français | македонски | polski | Türkçe | +/−. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons